-
1 bibo [1]
1. bibo, bibī (bibitum), ere (altind. pibati, ›er trinkt‹, faliskisch pipavo, ›ich werde trinken‹; vgl. πίνω), trinken (u. zwar aus natürlichem Bedürfnis, während potare aus Leidenschaft, »viel trinken«, dah. auch »saufen« ist: doch werden in Ermangelung des Supinums von bibo [da erst Spät. bibitus u. bibiturus bilden] in der klass. Periode auch potus u. potatus als Partizipialformen zu bibo gebraucht), I) eig.: ēsse, bibere, ICt.: sic estur apud illos, sic bibitur, Sen.: bibere aut etiam ēsse inter agendum, Quint.: et edere et bibere ἀδεῶς et iucunde, Cic.: numquam bibisse iucundius, Cic.: bib. large, Plin.: damnose, Hor.: bibo sitiens, non sitiens, Cic. u. Plin.: bibo ieiunus, Sen.: bib. ab octava, Iuven.: ab hora tertia bibebatur, Cic.: in lucem semper bibere, bis es Tag wird, Mart: bibe, tibicen, Plaut.: quin bibis? Plaut.: bibere post prandium aut cenam vulgare est, Plin.: nunc est bibendum, Hor.: bibitur usque dum de dolio ministretur, Cic.: iste unus totam Asiam magnitudine poculorum bibendoque superavit, Cic. – dare bibere, zu trinken geben, Cato, Liv. u.a. (vgl. unten m. Acc.): alci ministrare bibere, Cic.: bib. exiguis haustibus, Ov.: bib. suctu, morsu, Plin.: bib. ex lacu, Vitr.: ex fonte, Prop. u. Vitr.: ex eo puteo, Hyg.: de fluvio, Pelag.: ab amne, Mart.: in Nilo, Phaedr.: e gemma, Prop., od. bl. gemmā, Verg., aus mit Edelsteinen besetztem Becher: so auch ex auro, Varr. fr., in auro, Vulg., od. auro, Sen. poët.: in argento potorio, ICt.: poculo eodem, Plaut. u. Lucil. fr.: scaphiis, Samio poterio, Plaut.: in aureis poculis, Treb. Poll.: bibere dare usque plenis cantharis, Plaut.: cum alqo ex eodem catino cenare, eodem poculo bibere, Apul.: avenis (vermittelst Haferstengeln), Mela: cavā manu, Sen.: usque ad ebrietatem, Lact. – m. Acc., vinum, Komik., Cato fr., Hor. u.a.: mulsum, Fronto: vinum e dolio, Plin.: hoc vinum sine aquae admixtione libenter bibit, Firm.: aquam gelidam, Cic.: faeces, Vopisc.: aquae frigidae tres cyathos, Cels.: numquam in uno convivio ex uno vino duo pocula, Treb. Poll.: Circae pocula, Hor.: uvam prelo domitam, gekelterten Traubensaft, Hor.: medicamentum, Varr. fr. u. Curt.: alci medicamentum innoxium bibendum dare, Sen. (vgl. quod iussi ei dari bibere et quantum imperavi date! Ter.): bib. sanguinem alcis, Cic.: urinam humanam et etiam suam, Augustin.: ex aqua (in W.) castoreum, Cels.: aliquid ex vino (in W.), Cels.: calidam aquam cum pipere, Cels.: vinum cum cibo pleniore, Cels.: aquam per binos ternosve cyathos, Cels.: in quo (convivio) nemo potest dicere utrum iste plus biberit an effuderit, Cic.: pars bibenda servatur, Ov. – Andere besondere Redensarten: a) bibe si bibis, eine zum Trinken ermahnende Formel, »wenn du trinkst, so trinke ordentlich«, »trink nur zu!« Plaut. Stich. 713. – b) mandata, die Aufträge vertrinken, d.i. beim Trinken vergessen, Plaut. Pers. 170. – c) aut bibat aut abeat (Übersetzung des griech. ἤ πιθι ἤ ἄπιθι), sauf oder lauf, Cic. Tusc. 5, 118. – d) bib. Graeco more, einem zutrinken, Cic. II. Verr. 1, 66: ut Graeco more biberetur, Auson. Griph. (XXVI) 1. p. 129, 2 Schenkl. – e) bib. nomen alcis, so viel Gläser, als der Name Buchstaben hat, Mart. 8, 51, 26 u.a. – f) bibere ad numerum, nach der Zahl der Jahre (die man sich wünscht), Ov. fast. 3, 532. – g) dare bibere ab summo, vom Obersten (bei Tische) bis zum Untersten, die Reihe herum, Lucil. sat. 5, 34. – h) bib. simul eandem nutricem, an derselben Brust trinken, Apul. met. 3, 2. – i) bis deciens solus bibis, vertrinkst, Mart. 1, 11, 2; u. so auch 1, 26, 3 sq. u. 1, 26, 10: u. quod (Philippeûm) bibimus, vertrinken, Varr. sat. Men. 343. – k) bibere pro salute alcis, jmds. Gesundheit trinken, Ambros. de Helia et ieiun. 17. § 62. – 1) (poet.) bib. flumen, an einem Flusse wohnen od. sich aufhalten, Ararim, Verg.: Danuvium, Hor.: rivus, quem Mandela bibit, der M. mit Wasser versieht, Hor. – II) übtr.: A) v. Lebl., trinken, einziehen, einsaugen, sat prata biberunt, Verg.: hortus aquas bibit, Ov.: amnis harenis bibitur et receptatur, Auct. itin. Alex. 38: lanae colorem bibunt, nehmen die Farbe an, Plin.: amphora bibit fumum, Hor.: arcus bibit, der Regenbogen zieht Wasser, Plaut. Curc. 129 u. Verg. georg. 1, 380: tellus bibit cruorem, wird von Bl. getränkt, Sil. (s. Drak. Sil. 17, 413): hasta bibit cruorem, trinkt Blut, indem er in den Körper eindringt, Verg. – B) v. Pers.: a) einsaugen, α) physisch = einatmen, caelum (die Luft), Lucil. sat. 26, 43: fuliginem lucubrationum, Quint. 11, 3, 23. – β) geistig, bib. amorem, Plaut.: longum amorem, in langem Zuge schlürfen, Verg.: bib. maternos mores, Claud. – so auch bibere aure od. auribus alqd, eifrig anhören, gleichs. mit den Ohren verschlingen, Hor., Prop. u.a. – b) aussaugen, e serpente cruorem, Sil. 6, 293. – / Archaist. Infin. Präs. biber, Titin. com. 78. Cato u. C. Fann. b. Charis. 124, 1 sq. – Spätere Formen: quoties bibitum est, Capitol. Ver. 5, 3: bibitus, Augustin. in Ioann. tract. 32, 4. Iren. 3, 11, 5 u.a. Eccl. Cael. Aur. chron. 4, 3, 60. Plin. Val. 2, 18. Placit. medic. 14, 13. Anthim. 75 u. 76: bibiturus, Phorm. Hor. carm. 1, 27, 13. Vulg. Matth. 20, 22. Vulg. act. apost. 23, 12. Augustin. serm. 21, 2. Sulpic. Sev. dial. 1 (2), 6, 5. Cassiod. hist. eccl. 1, 1.
-
2 cruor
cruor, ōris, m. (altind. krūrá-ḥ, wund, roh, blutig; vgl. griech. κρέας, Fleisch und ahd. [h]rō, roh), der rohe Blutsaft = das rohe dicke Blut ( während sanguis = der dünne, die Glieder durchströmende und lebenerhaltende Blutsaft, vgl. Tac. ann. 12, 47), cruor concretus, Cels.: cr. captivus, der Gefangenen, Tac.: cr. inimici recentissimus, Cic.: cruorem ore eiectare, Verg.: si oculi suffunduntur cruore, mit Blut unterlaufen, Plin.: oblitus (beschmiert) faciem (im G.) suo cruore, Tac. – zur Bezeichnung des Blutvergießens, Mordes, cr. Cinnanus, die blutigen Zeiten, Cic.: lupus cupidus cruoris, Ov.: castus a cruore civili (Bürgerblut, Bürgermord), Cic.: adde cruorem stultitiae, füge zur Narrheit noch Blut (Mord) hinzu = nimm an, daß aus dieser Narrheit noch ein Mord entstehe, Hor. – neben caedes u. dgl., hinc cruor, hinc caedes, Tibull.: e gremio et complexu matrum ad caedem et cruorem abstrahi, Cic. – im Plur., Blutmassen, hostiarum cruores, Apul.: atros siccare veste cruores (Blutstropfen), Verg.: arma uncta cruoribus (wiederholtem Blutvergießen), Hor.
-
3 affecto
adfecto (affecto), āre, āvi, ātum [adficio] - tr. - - voir la forme dép. adfector. [st1]1 [-] faire des efforts vers, entreprendre, tenter, chercher à atteindre, avoir des vues sur, être en quête de. - adfectare iter, Cic.: chercher à se frayer un chemin. - adfectare viam ad aliquem, Ter.: chercher à s'introduire auprès de qqn. - adfectare viam, ut... Plaut.: **entrer dans une voie pour** = chercher un moyen pour. - civitates adfectare, Sall.J. 66, 1; Tac. H. 4, 66: chercher à gagner des cités. - Aetolorum amicitiam adfectare, Liv. 25, 23, 9: chercher à gagner l'amitié des Etoliens. - studia militum adfectare, Tac. H. 1: 23, chercher à gagner le dévouement des soldats. - affectare res Africae, Liv. 28, 17, 10: avoir des vues sur l'Afrique. - bellum Hernicum adfectare, Liv. 7, 3, 9: avoir en vue une guerre contre les Berniques [la direction d'une...]. - munditiam adfectare, Nep. Att. 13, 5: viser à la propreté. - regnum adfectare, Liv. 24, 25, 5: aspirer à la royauté. - honorem adfectare, Sall. J. 64, 4: ambitionner une charge. - quod nulla ars praestet affectando, Plin.: ce que l'art ne pourrait faire malgré ses efforts. - affectare Siciliam, Flor.: convoiter la Sicile. - affectare tyrannidem, Quint.: aspirer à la tyrannie. - affectare cruorem alicujus, Stat. Th. 11, 539: avoir soif du sang de qqn. - affectare elegantiam, Gell.: viser à l'élégance. - affectare famam clementiae, Tac. H. 2, 63: vouloir passer pour un homme clément. - potiundae Africae spem adfectare, Liv. 28, 18, 10: poursuivre l'espoir de s'emparer de l'Afrique. - avec inf. qui esse docti adfectant, Quint. 10, 1, 98: ceux qui visent à être des savants. - avec prop. inf. qui se divitem videri adfectat, Aug. Ep. 36, 1: qui ambitionne de paraître riche. - adfectatus, a, um [a parfois un sens péjor.]: recherché (peu naturel). - adfectata et parum naturalia, Quint. 11, 3, 10: des choses affectées et trop éloignées du naturel. [st1]2 [-] approcher de, aborder, atteindre. - ubi nulla datur dextra adfectare potestas, Virg. En. 3: comme il ne lui est pas possible de mettre la main sur nous. - viam Olympo adfectare, Virg. G. 4, 562: suivre la route de l'Olympe (qui mène à l'immortalité). - spes adfectandae ejus rei, Liv. 29, 6, 2: l'espoir d'atteindre ce résultat. - tutior ad adfectandas opes via, Liv. 24, 22, 11: moyen plus sûr d'arriver à la toute-puissance. - Gallias adfectavere, Tac. G. 37: ils s'attaquèrent aux Gaules. - dextrā affectare, Virg.: saisir avec la main droite. - civitates formidine adfectare, Sall. J. 66: entraîner les villes par la terreur. - morbo affectari, Liv. 29, 10: être atteint d'une maladie. - affectare imperium, Tac.: s'emparer de l'empire. - affectare studia militum, Tac.: capter la faveur de l'armée.* * *adfecto (affecto), āre, āvi, ātum [adficio] - tr. - - voir la forme dép. adfector. [st1]1 [-] faire des efforts vers, entreprendre, tenter, chercher à atteindre, avoir des vues sur, être en quête de. - adfectare iter, Cic.: chercher à se frayer un chemin. - adfectare viam ad aliquem, Ter.: chercher à s'introduire auprès de qqn. - adfectare viam, ut... Plaut.: **entrer dans une voie pour** = chercher un moyen pour. - civitates adfectare, Sall.J. 66, 1; Tac. H. 4, 66: chercher à gagner des cités. - Aetolorum amicitiam adfectare, Liv. 25, 23, 9: chercher à gagner l'amitié des Etoliens. - studia militum adfectare, Tac. H. 1: 23, chercher à gagner le dévouement des soldats. - affectare res Africae, Liv. 28, 17, 10: avoir des vues sur l'Afrique. - bellum Hernicum adfectare, Liv. 7, 3, 9: avoir en vue une guerre contre les Berniques [la direction d'une...]. - munditiam adfectare, Nep. Att. 13, 5: viser à la propreté. - regnum adfectare, Liv. 24, 25, 5: aspirer à la royauté. - honorem adfectare, Sall. J. 64, 4: ambitionner une charge. - quod nulla ars praestet affectando, Plin.: ce que l'art ne pourrait faire malgré ses efforts. - affectare Siciliam, Flor.: convoiter la Sicile. - affectare tyrannidem, Quint.: aspirer à la tyrannie. - affectare cruorem alicujus, Stat. Th. 11, 539: avoir soif du sang de qqn. - affectare elegantiam, Gell.: viser à l'élégance. - affectare famam clementiae, Tac. H. 2, 63: vouloir passer pour un homme clément. - potiundae Africae spem adfectare, Liv. 28, 18, 10: poursuivre l'espoir de s'emparer de l'Afrique. - avec inf. qui esse docti adfectant, Quint. 10, 1, 98: ceux qui visent à être des savants. - avec prop. inf. qui se divitem videri adfectat, Aug. Ep. 36, 1: qui ambitionne de paraître riche. - adfectatus, a, um [a parfois un sens péjor.]: recherché (peu naturel). - adfectata et parum naturalia, Quint. 11, 3, 10: des choses affectées et trop éloignées du naturel. [st1]2 [-] approcher de, aborder, atteindre. - ubi nulla datur dextra adfectare potestas, Virg. En. 3: comme il ne lui est pas possible de mettre la main sur nous. - viam Olympo adfectare, Virg. G. 4, 562: suivre la route de l'Olympe (qui mène à l'immortalité). - spes adfectandae ejus rei, Liv. 29, 6, 2: l'espoir d'atteindre ce résultat. - tutior ad adfectandas opes via, Liv. 24, 22, 11: moyen plus sûr d'arriver à la toute-puissance. - Gallias adfectavere, Tac. G. 37: ils s'attaquèrent aux Gaules. - dextrā affectare, Virg.: saisir avec la main droite. - civitates formidine adfectare, Sall. J. 66: entraîner les villes par la terreur. - morbo affectari, Liv. 29, 10: être atteint d'une maladie. - affectare imperium, Tac.: s'emparer de l'empire. - affectare studia militum, Tac.: capter la faveur de l'armée.* * *Affecto, affectas, affectare, Ab Affectu deductum verbum. Avoir merveilleux desir de quelque chose, Affecter.\Affectare cruorem alicuius. Stat. Desirer le sang d'aucun, de le tuer.\Affectare diligentiam in superuacuis. Plin. Estre trop diligent en choses non necessaires.\Affectare iter. Cic. Pretendre, ou tascher à tenir un chemin.\Affectare regnum. Liu. Tendre à estre Roy par quelque moyen que ce soit.\Spes affectat easdem. Ouid. Elle ha semblable esperance.\Affectare viam ad aliquid. Virgil. Desirer et tascher à trouver les moyens de parvenir à quelque chose.\Affectare. Vlp. Faire une chose à son escient.\Affectare aliquem damnis. Plaut. Porter dommage à aucun. -
4 bibo
1. bibo, bibī (bibitum), ere (altind. pibati, ›er trinkt‹, faliskisch pipavo, ›ich werde trinken‹; vgl. πίνω), trinken (u. zwar aus natürlichem Bedürfnis, während potare aus Leidenschaft, »viel trinken«, dah. auch »saufen« ist: doch werden in Ermangelung des Supinums von bibo [da erst Spät. bibitus u. bibiturus bilden] in der klass. Periode auch potus u. potatus als Partizipialformen zu bibo gebraucht), I) eig.: ēsse, bibere, ICt.: sic estur apud illos, sic bibitur, Sen.: bibere aut etiam ēsse inter agendum, Quint.: et edere et bibere ἀδεῶς et iucunde, Cic.: numquam bibisse iucundius, Cic.: bib. large, Plin.: damnose, Hor.: bibo sitiens, non sitiens, Cic. u. Plin.: bibo ieiunus, Sen.: bib. ab octava, Iuven.: ab hora tertia bibebatur, Cic.: in lucem semper bibere, bis es Tag wird, Mart: bibe, tibicen, Plaut.: quin bibis? Plaut.: bibere post prandium aut cenam vulgare est, Plin.: nunc est bibendum, Hor.: bibitur usque dum de dolio ministretur, Cic.: iste unus totam Asiam magnitudine poculorum bibendoque superavit, Cic. – dare bibere, zu trinken geben, Cato, Liv. u.a. (vgl. unten m. Acc.): alci ministrare bibere, Cic.: bib. exiguis haustibus, Ov.: bib. suctu, morsu, Plin.: bib. ex lacu, Vitr.: ex fonte, Prop. u. Vitr.: ex eo puteo, Hyg.: de fluvio, Pelag.: ab amne, Mart.: in Nilo, Phaedr.: e gemma, Prop., od. bl. gemmā, Verg., aus mit Edelsteinen be-————setztem Becher: so auch ex auro, Varr. fr., in auro, Vulg., od. auro, Sen. poët.: in argento potorio, ICt.: poculo eodem, Plaut. u. Lucil. fr.: scaphiis, Samio poterio, Plaut.: in aureis poculis, Treb. Poll.: bibere dare usque plenis cantharis, Plaut.: cum alqo ex eodem catino cenare, eodem poculo bibere, Apul.: avenis (vermittelst Haferstengeln), Mela: cavā manu, Sen.: usque ad ebrietatem, Lact. – m. Acc., vinum, Komik., Cato fr., Hor. u.a.: mulsum, Fronto: vinum e dolio, Plin.: hoc vinum sine aquae admixtione libenter bibit, Firm.: aquam gelidam, Cic.: faeces, Vopisc.: aquae frigidae tres cyathos, Cels.: numquam in uno convivio ex uno vino duo pocula, Treb. Poll.: Circae pocula, Hor.: uvam prelo domitam, gekelterten Traubensaft, Hor.: medicamentum, Varr. fr. u. Curt.: alci medicamentum innoxium bibendum dare, Sen. (vgl. quod iussi ei dari bibere et quantum imperavi date! Ter.): bib. sanguinem alcis, Cic.: urinam humanam et etiam suam, Augustin.: ex aqua (in W.) castoreum, Cels.: aliquid ex vino (in W.), Cels.: calidam aquam cum pipere, Cels.: vinum cum cibo pleniore, Cels.: aquam per binos ternosve cyathos, Cels.: in quo (convivio) nemo potest dicere utrum iste plus biberit an effuderit, Cic.: pars bibenda servatur, Ov. – Andere besondere Redensarten: a) bibe si bibis, eine zum Trinken ermahnende Formel, »wenn du trinkst, so trinke ordentlich«, »trink nur zu!« Plaut. Stich. 713. – b)————mandata, die Aufträge vertrinken, d.i. beim Trinken vergessen, Plaut. Pers. 170. – c) aut bibat aut abeat (Übersetzung des griech. ἤ πιθι ἤ ἄπιθι), sauf oder lauf, Cic. Tusc. 5, 118. – d) bib. Graeco more, einem zutrinken, Cic. II. Verr. 1, 66: ut Graeco more biberetur, Auson. Griph. (XXVI) 1. p. 129, 2 Schenkl. – e) bib. nomen alcis, so viel Gläser, als der Name Buchstaben hat, Mart. 8, 51, 26 u.a. – f) bibere ad numerum, nach der Zahl der Jahre (die man sich wünscht), Ov. fast. 3, 532. – g) dare bibere ab summo, vom Obersten (bei Tische) bis zum Untersten, die Reihe herum, Lucil. sat. 5, 34. – h) bib. simul eandem nutricem, an derselben Brust trinken, Apul. met. 3, 2. – i) bis deciens solus bibis, vertrinkst, Mart. 1, 11, 2; u. so auch 1, 26, 3 sq. u. 1, 26, 10: u. quod (Philippeûm) bibimus, vertrinken, Varr. sat. Men. 343. – k) bibere pro salute alcis, jmds. Gesundheit trinken, Ambros. de Helia et ieiun. 17. § 62. – 1) (poet.) bib. flumen, an einem Flusse wohnen od. sich aufhalten, Ararim, Verg.: Danuvium, Hor.: rivus, quem Mandela bibit, der M. mit Wasser versieht, Hor. – II) übtr.: A) v. Lebl., trinken, einziehen, einsaugen, sat prata biberunt, Verg.: hortus aquas bibit, Ov.: amnis harenis bibitur et receptatur, Auct. itin. Alex. 38: lanae colorem bibunt, nehmen die Farbe an, Plin.: amphora bibit fumum, Hor.: arcus bibit, der Regenbogen zieht Wasser,————Plaut. Curc. 129 u. Verg. georg. 1, 380: tellus bibit cruorem, wird von Bl. getränkt, Sil. (s. Drak. Sil. 17, 413): hasta bibit cruorem, trinkt Blut, indem er in den Körper eindringt, Verg. – B) v. Pers.: a) einsaugen, α) physisch = einatmen, caelum (die Luft), Lucil. sat. 26, 43: fuliginem lucubrationum, Quint. 11, 3, 23. – β) geistig, bib. amorem, Plaut.: longum amorem, in langem Zuge schlürfen, Verg.: bib. maternos mores, Claud. – so auch bibere aure od. auribus alqd, eifrig anhören, gleichs. mit den Ohren verschlingen, Hor., Prop. u.a. – b) aussaugen, e serpente cruorem, Sil. 6, 293. – ⇒ Archaist. Infin. Präs. biber, Titin. com. 78. Cato u. C. Fann. b. Charis. 124, 1 sq. – Spätere Formen: quoties bibitum est, Capitol. Ver. 5, 3: bibitus, Augustin. in Ioann. tract. 32, 4. Iren. 3, 11, 5 u.a. Eccl. Cael. Aur. chron. 4, 3, 60. Plin. Val. 2, 18. Placit. medic. 14, 13. Anthim. 75 u. 76: bibiturus, Phorm. Hor. carm. 1, 27, 13. Vulg. Matth. 20, 22. Vulg. act. apost. 23, 12. Augustin. serm. 21, 2. Sulpic. Sev. dial. 1 (2), 6, 5. Cassiod. hist. eccl. 1, 1.————————2. bibo, ōnis, m. (1. bibo), I) der Trinker, Zechbruder, Trunkenbolb, Apul. met. 2, 31. Firm. math. 5, 4 extr. – II) ein kleines, im Weine sich erzeugendes Insekt, Afran. com. 406 ( aus Class. auct. tom. 8. p. 67, wo bibones, u. Isid. 12, 8, 16, wo bibiones).————————3. bībo = vivo, s. vivo ⇒. -
5 cruor
cruor, ōris, m. (altind. krūrá-ḥ, wund, roh, blutig; vgl. griech. κρέας, Fleisch und ahd. [h]rō, roh), der rohe Blutsaft = das rohe dicke Blut ( während sanguis = der dünne, die Glieder durchströmende und lebenerhaltende Blutsaft, vgl. Tac. ann. 12, 47), cruor concretus, Cels.: cr. captivus, der Gefangenen, Tac.: cr. inimici recentissimus, Cic.: cruorem ore eiectare, Verg.: si oculi suffunduntur cruore, mit Blut unterlaufen, Plin.: oblitus (beschmiert) faciem (im G.) suo cruore, Tac. – zur Bezeichnung des Blutvergießens, Mordes, cr. Cinnanus, die blutigen Zeiten, Cic.: lupus cupidus cruoris, Ov.: castus a cruore civili (Bürgerblut, Bürgermord), Cic.: adde cruorem stultitiae, füge zur Narrheit noch Blut (Mord) hinzu = nimm an, daß aus dieser Narrheit noch ein Mord entstehe, Hor. – neben caedes u. dgl., hinc cruor, hinc caedes, Tibull.: e gremio et complexu matrum ad caedem et cruorem abstrahi, Cic. – im Plur., Blutmassen, hostiarum cruores, Apul.: atros siccare veste cruores (Blutstropfen), Verg.: arma uncta cruoribus (wiederholtem Blutvergießen), Hor. -
6 bibo
1.bĭbo, bĭbi (post-class. part. fut. bĭbĭtūrus, Hier. Isa. 8, 25, 8; Vulg. Matt. 20, 22; id. Act. 23, 12; Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1; part. perf. bĭbĭtus, a, um, Cael. Aur. Chron. 4, 3, 60; Capitol. Ver. 5, 3; Aem. Mac. c. de Porro; Plin. Val. 2, 18; inf. apocop. biber, Cato, Titin., and Fannii Annal. ap. Charis. p. 99), 3, v. a. [root bi; Gr. pi-, pinô, pepôka; whence Lat. poto, as if from po; Sanscr. pī; Slav. piti; Lith. pota], to drink (usually from thirst, a natural want; poto, to drink from passion, habit, etc.; but poto is occasionally used of water, etc., e. g. Plin. 11, 37, 68, § 179; cf.:I.bibere naturae est, potare luxuriae,
Isid. Diff. 1. 74; and the partt. potus and potatus are regularly used instead of the partt. of bibo).With acc.1.Of the liquid drunk:2.per aestatem boves aquam bonam et liquidam bibant semper curato,
Cato, R. R. 73:jejunus heminam bibito,
id. ib. 126:si voles vinum Choum bibere, licebit bibas,
id. ib. 48: eapse merum condidicit bibere;foribus dat aquam quam bibant,
Plaut. Curc. 1, 3, 4:vicit vinum quod bibi,
Ter. Eun. 4, 5, 1:Darius in fugā cum aquam turbidam bibisset,
Cic. Tusc. 5, 34, 97:patrono malo suadebat ut mulsum frigidum biberet,
id. de Or. 2, 70, 282:viveret, nisi illud (i. e. venenum) bibisset,
Quint. 8, 5, 31:bibo aquam,
id. 6, 3, 93:cur apud te vinum aetate tuā vetustius bibitur?
Sen. Vit. Beat. 17, 2:nisi Hy. mettia mella Falerno Ne biberis diluta,
Hor. S. 2, 2, 15:et Veientani bibitur faex crassa rubelli,
Mart. 1, 103, 9:lac bibere,
to suck, Ov. Am. 3, 10, 22; id. M. 9, 377; 9, 615.—Also nutricem bibere (i. e. lac de nutrice), App. M. 2, p. 115, 29.— Poet.;Caecubam... Tu bibes uvam (i. e. vinum),
Hor. C. 1, 20, 10:in usu radix tantum duabus drachmis bibenda (i. e. sucus radicis),
Plin. 25, 6, 30, § 67.—Pocula or cyathos bibere.(α).Poet., = vinum (cf. pinein kratêras):(β).tristia cum multo pocula felle bibat,
Tib. 1, 5, 50:ipse bibebam Sobria suppositā pocula victor aquā,
id. 1, 6, 28:plura pocula = plus vini,
id. 1, 9, 59; so,nomismata and aera,
id. 1, 26, 3.—Of the number of cups drunk at a merry-making: vide quot cyathos bibimus: St. Tot quot digiti sunt tibi in manu, Plaut. Stich. 5, 4, 24.—Esp. of the custom of drinking names, i. e. as many cups as there are letters in a name proposed; the number is frequently expressed by fractional parts of the as (uncia = a cyathus;3.quincunx = 5 cyathi, etc.): quincunces et sex cyathos bessemque bibamus, Gaius ut fiat, Julius, et Proculus,
Mart. 11, 36, 7:crebros ergo licet bibas trientes,
id. 1, 106, 8:diluti bibis unciam Falerni,
id. v. 3 (cf. with potare:sextantes et deunces,
id. 12, 28).—Hence, nomen bibere, Julium, etc., bibere:ut jugulem curas, nomen utrumque bibam,
Mart. 8, 57, 26:Laevia sex cyathis, septem Justina bibatur, Quinque Lycas, Lyde quattuor, Ida tribus,
id. 1, 71, 1 sq.:Astyanacta bibes,
id. 8, 6, 16.—Fluvium, undam, pruinas bibere ( poet.).(α).= aquam ex flumine bibere:(β).priusquam Pabula gustassent Trojae Xanthumque bibissent,
Verg. A. 1, 473:jam crassus torrens bibitur tamen,
Stat. Th. 4, 821:puram bibis amnibus undam,
Claud. Laud. Herc. 74.—Trop., to arrive at the region of the river:(γ).non illum nostri possunt mutare labores, Nec si... Hebrumque bibamus Sithoniasque nives... subeamus (i. e. si Thraciam adeamus),
Verg. E. 10, 65:ante... Aut Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim Quam, etc.,
sooner will the Parthians come to Germany, or the Germans to the country of the Parthians, id. ib. 1, 63:turbaque Phasiacam Graia bibistis aquam,
Ov. H. 12, 10.—Hence,Qui flumen bibunt, = the inhabitants of the country through which the river passes:4.qui Tiberim Fabarimque bibunt,
Verg. A. 7, 715:qui profundum Danubium bibunt,
Hor. C. 4, 15, 21:qui Nilum ex ipso protinus ore bibunt,
Mart. 7, 88, 6:populosque bibentes Euphraten,
Luc. 8, 213:qui te, Nile, bibit, Claud. Prob. et Olybr. 38.—So of an inland sea: caesamque bibens Maeotin Alanus,
Claud. in Rufin. 1, 812.—Of a single person:extremum Tanaim si biberes, Lyce,
Hor. C. 3, 10, 1.—Similarly, montium pruinas bibere, of the rivers fed by a mountain range:amniumque... quicunque Odrysias bibunt pruinas,
Mart. 10, 7, 2: fluvios qui... Alpinasque bibunt de more pruinas, Claud. Prob. et Olybr. 255.—Bibere aquas, to be drowned:5.neu bibat aequoreas naufragus hostis aquas,
Ov. H. 7, 62.— Transf., of ships, to founder, to be wrecked: o utinam... Argo funestas pressa bibisset aquas! Ov. Am. 2, 11, 6.—Sanguinem or cruorem bibere.(α).Sanguinem, in a figurative sense, = sanguinem sitire:(β).cujus sanguinem (Antonium) non bibere censeatis? (sitire, animo bibere),
Cic. Phil. 11, 5, 10.—Cruorem bibere, to draw blood, to kill:6.hasta virgineum alte bibit acta cruorem,
Verg. A. 11, 803; Claud. in Rufin. 1, 78.—Transf. to things other than liquids.a.Of concrete things: dixit et ardentes avido bibit ore favillas, breathed in, drew in (of the sparks of a funeral pyre), Mart. 1, 42, 5:b.vigilandae noctes et fuligo lucubrationum bibenda,
inhale, Quint. 11, 3, 23.—Figuratively, of abstract things.(α).= cupideaudire, legere:(β).pugnas et exactos tyrannos... bibit aure vulgus,
eagerly listens to, Hor. C. 2, 13, 32:incipe: suspensis auribus ista bibam,
Prop. 3, 4, 8: hinc ille justitiae haustus bibat, imbibe (by reading) the love of justice, Quint. 12, 2, 31: illa divino fruitur sermone parentis, maternosque bibit mores, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 231.—To imbibe, be affected with:(γ).infelix Dido, longumque bibebat amorem,
Verg. A. 1, 749:totisque novum bibit ossibus ignem,
the fire of love, Stat. Achill. 1, 303.—To draw out, exhaust: nudae illae artes omnem sucum ingenii bibunt, Quint. prooem. 24.—c.To swallow, i. e. forget:7.quamquam ego vinum bibo, mandata hau consuevi simul bibere una,
Plaut. Pers. 2, 1, 3. —Transf., of inanim. subjects, to absorb liquids, draw, imbibe them:II.id si feceris metreta oleum non bibet,
Cato, R. R. 100. —So trop.:claudite jam rivos... sat prata biberunt,
Verg. E. 3, 111:inriguumque bibant violaria fontem,
id. G. 4, 32:quae (terra) bibit humorem,
absorbs moisture, id. ib. 2, 218:amphora fumum bibere instituta,
Hor. C. 3, 8, 11:mista bibunt molles lacrimis unguenta favillae,
Ov. F. 3, 561:tunc bibit irriguus fertilis hortus aquas,
Tib. 2, 1, 44:lanarum nigrae nullum colorem bibunt,
take no color, Plin. 8, 48, 73, § 193; so,candorem (i. e. colorem candidum) bibere,
id. 31, 11, 47, § 123: arcus bibit (aquas) and nubes bibunt (aquas), the rainbow, the clouds draw water (according to a popular belief among the ancients):cur bibit arcus aquas?
Prop. 3, 5 (4, 4), 32:et bibit ingens Arcus,
Verg. G. 1, 380.—And, jestingly, of an old woman given to drink: ecce autem, bibit arcus;hercle, credo, hodie pluet,
Plaut. Curc. 1, 2, 39 (44):unde aures nubesque bibunt atque imbrifer arcus,
Stat. Th. 9, 405.—So with object understood:bibite, festivae fores,
with reference to the wine spilled, Plaut. Curc. 1, 1, 88:palma toto anno bibere amat, i. e. aquam,
Plin. 13, 4, 7, § 28.—Absol. (the obj. acc. understood).a.Sc. aquam:b.nec sitis est exstincta priusquam vita bibendo (of those seized by the plague),
Ov. M. 7, 569.—Of liquids in general:c.numquam sitiens biberat,
Cic. Tusc. 5, 34, 97:edendi mihi erit bibendique finis desideria naturae restinguere,
Sen. Vit. Beat. 20, 5:ut nec bibant sine ambitione, nec edant,
id. ib. 12, 5:conducit inter cibos bibere,
Plin. 23, 1, 23, § 41:vino debemus homines quod soli animalium non sitientes bibimus,
id. 23, 1, 23, § 42.—Esp. of wine:III.es, bibe, animo obsequere mecum,
Plaut. Mil. 3, 1, 82:quamquam illud est dulce, esse et bibere,
id. Trin. 2, 1, 37:jam diu factum postquam bibimus: nimis diu sicci sumus,
id. Pers. 5, 2, 45; id. Poen. 4, 2, 13:decet luxuriosum bibendo mori,
Quint. 8, 5, 23:ut jejuni biberent,
Plin. 14, 28 med. — Pass. impers. bibitur, they drink, he drinks, people drink:dies noctisque estur, bibitur,
Plaut. Most. 1, 3, 78:ab tertiā horā bibebatur, ludebatur, vomebatur,
Cic. Phil. 2, 41, 104:bibitur usque eo dum de solio ministretur,
id. Pis. 27, 67.—With adverbs or adverbial phrases.a.Of manner:b.jucundius bibere,
Cic. Tusc. 5, 34, 97; id. Att. 13, 52, 1:large,
Plin. 10, 34, 52, § 105:fit invitatio ut Graeco more biberetur, i. e. propinando,
Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—With num. adv. denoting the number of cups:IV.jam bis bibisse oportuit,
Plaut. Bacch. 4, 3, 122:sic ago, semel bibo,
id. Rud. 3, 6, 46:plus quam deciens, Sextiliane, bibis,
Mart. 1, 26, 10:quare bis deciens, Sextiliane bibis?
id. 1, 11, 2.—With abl. or prep. and abl.1.Of the liquid, river, etc.:2.de eo vino... bibito ante cenam,
Cato, R. R. 114: a fonte bibatur... [p. 236] an lacu, Mart. 9, 99, 9:ab amne,
id. 12, 11:ex aquā,
Prop. 2, 30, 32:ex fonte,
id. 4, 4, 14.—Of the vessel.(α).Abl.:(β).gemmā, i. e. poculo ex gemmā facto,
Verg. G. 2, 506:caelato = e poculo caelato,
Juv. 12, 47:conchā,
id. 6, 304:fictilibus,
id. 10, 25:testā,
Mart. 3, 82, 3:vitro,
id. 1, 37, 2; 4, 85, 1:ossibus humanorum capitum,
Plin. 7, 2, 2, § 12.—And bibere understood:poscunt majoribus poculis, i. e. bibi,
Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—With ex: ex solido auro, L. Varius ap. Macr. 6, 1:(γ).e gemmā,
Prop. 3, 3, 26.—With in:V.hac licet in gemmā bibas,
Mart. 14, 120:in Priami calathis,
id. 8, 6, 16:in auro,
Sen. Thyest. 453:in argento potorio,
Dig. 34, 12, 21:in ossibus capitum,
Flor. 3, 4, 2.—Particular phrases.1.Bibe si bibis = bibe nunc, si omnino bibere vis, a formula urging to drink, Plaut. Stich. 5, 4, 33; 5, 4, 51 (cf.:2.age, si quid agis,
id. ib. 5, 4, 35).—Dare bibere, to give to drink, a Grecism, perh. only in the foll. passages: date illi biber, Titin ap. Charis. p. 99 P. (Com. Rel. v. 78 Rib.):3.jubebat biber dari, Fann. Ann. ib: bibere da usque plenis cantharis,
Plaut. Pers. 5, 2, 40 (45):quod jussi ei dari bibere,
Ter. And. 3, 2, 4; cf.:ut Jovi bibere ministraret,
Cic. Tusc. 1, 26, 65:ut bibere sibi juberet dari,
Liv. 40, 47, 5: cf.: dare with subj.:tum vos date bibat tibicini,
Plaut. Stich. 5, 5, 16.—And with rel. and subj.:nimium dabat quod biberem,
Plaut. Cist. 1, 1, 19:dat aquam quam bibant,
id. Curc. 1, 3, 4.—Prov.:2. II.aut bibat aut abeat, taken from the Greek banquets, in which the chairman (arbiter bibendi,
Hor. C. 2, 7, 25) could demand unconditional submission to the drinking laws (ê pithi, ê apithi), Cic. Tusc. 5, 41, 118.Esp., a kind of worm bred in wine, Afran. ap. Isid. Orig. 12, 8, 16 (Com. Rel. v. 406 Rib.; al. bibiones). -
7 demitto
dēmitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st1]1 [-] faire (laisser) tomber, faire (laisser) descendre. - in flumen equum demittere, Cic. Div. 1, 73: faire descendre son cheval dans un fleuve. - caelo imbrem demittere, Virg. G. 1, 23: faire tomber la pluie du ciel. - ancilia caelo demissa, Liv. 5, 54, 7: boucliers tombés du ciel. - nonnullae de muris demissae, Caes. BG. 7, 42, 6: quelques-unes se laissant tomber du haut des remparts. - in inferiorem demissus carcerem, Liv. 34, 44, 8: plongé dans un cachot plus bas. - in loca plana agmen demittunt, Liv. 9, 27, 4: ils font descendre leurs troupes en plaine. - agmen in angustias demittere, Liv. 21, 34: engager l’armée dans des défilés. - demittere nummum in loculos, Hor. Ep. 2, 1, 175: faire tomber un écu dans sa bourse. - demittere calculum atrum in urnam, Ov. M. 15, 44: jeter un caillou noir dans l'urne. - sacrum jugulis demitte cruorem, Virg. G. 4, 542: fais couler de leurs gorges le sang sacré. - se demittere, Caes. BG. 5, 32, 2 ; 6, 40, 6 ; 7, 28, 2, etc.: descendre. - demittere classem Rheno, Tac. An. 1, 45: faire descendre le Rhin à une flotte. - poét. avec dat. (hunc) Stygiae demittite nocti, Ov. M. 3, 695: plongez-le dans les ténèbres du Styx. - demittere aliquem neci, Virg. En. 2, 85: envoyer qqn à la mort. - aliquem Orco demittere, Virg. En. 2, 398: précipiter qqn aux enfers. - cf. Hor. Od. 1, 28, 11; Sil. 11, 142; Ov. H. 14, 5; id. M. 12, 278; Plin. 27, 101. [st1]2 [-] laisser pendre, laisser tomber. - usque ad talos demissa purpura, Cic. Clu. 111: pourpre qu'on laisse tomber jusqu'aux talons. --- Quint. 5, 13, 39, etc. - tunicis demissis, Hor. S. 1, 2, 25: avec une tunique descendant jusqu'à terre. - malis demittere barbam, Lucr. 5, 674, laisser pousser la barbe sur les joues. [st1]3 [-] abaisser. - demittere fasces, Cic. Rep. 2, 53: baisser les faisceaux. - demittere antemnas, Sall. H. 4, 41: abaisser les vergues. --- Sen. Ben. 6, 15, 6. - demissis in terrain oculis, Liv. 9, 38, 13: les yeux baissés vers la terre. - demittit aures, Hor. O. 2, 13, 34: [Cerbère] laisse retomber ses oreilles. - caput demittere, Crass. d. Cic. de Or. 2, 267: baisser la tête. - se demittere ad aurem alicujus, Cic. Verr. 2, 74: se pencher à l'oreille de qqn. - qua colles incipiunt jugum demittere, Virg. B. 9, 7: où les collines commencent à abaisser leur sommet. - qua se montium jugum demittit, Curt. 5, 4, 23: où le sommet des montagnes s'abaisse. --- Plin. 6, 78. [st1]4 [-] enfoncer. - sublicis in terram demissis, Caes. BC. 3, 49, 3: des pilotis étant enfoncés dans la terre. --- cf. BG. 7, 73, 3 ; 7, 73, 6. - demittere gladium in jugulum, Plaut. Merc. 613: plonger une épée dans la gorge. - vulnera parum demissa, Sen. Ep. 67, 13: blessures insuffisamment profondes. [st1]5 [-] fig. laisser tomber, laisser s'affaisser. - animos demittunt, Cic. Fin. 5, 42: ils se laissent abattre. --- Tusc. 4, 14 ; Q. 1, 1, 4. - se animo demittere, Caes. BG. 7, 29, 1: se laisser décourager. [st1]6 [-] fig. abaisser. - se demittere in adulationem, Tac. An. 15, 73: s'abaisser à l'adulation. --- cf. 14, 26. - demittere vim dicendi ad unum auditorem, Quint. 1, 2, 31: ravaler l'éloquence en l'adressant à un seul auditeur. - se demittere ad minora, Quint. 1 prooem. § 5: descendre aux détails. [st1]7 [-] fig. enfoncer. - hoc in pectus tuum demitte, Sall. J. 102, 11: grave-toi cette pensée dans le coeur. --- Liv. 34, 50, 2. - se demittere in res turbulentissimas, Cic. Fam. 9, 1, 2: se plonger dans les affaires les plus orageuses. - se demittere penitus in causam, Cic. Att. 7, 12, 3: s'engager à fond dans un parti.* * *dēmitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st1]1 [-] faire (laisser) tomber, faire (laisser) descendre. - in flumen equum demittere, Cic. Div. 1, 73: faire descendre son cheval dans un fleuve. - caelo imbrem demittere, Virg. G. 1, 23: faire tomber la pluie du ciel. - ancilia caelo demissa, Liv. 5, 54, 7: boucliers tombés du ciel. - nonnullae de muris demissae, Caes. BG. 7, 42, 6: quelques-unes se laissant tomber du haut des remparts. - in inferiorem demissus carcerem, Liv. 34, 44, 8: plongé dans un cachot plus bas. - in loca plana agmen demittunt, Liv. 9, 27, 4: ils font descendre leurs troupes en plaine. - agmen in angustias demittere, Liv. 21, 34: engager l’armée dans des défilés. - demittere nummum in loculos, Hor. Ep. 2, 1, 175: faire tomber un écu dans sa bourse. - demittere calculum atrum in urnam, Ov. M. 15, 44: jeter un caillou noir dans l'urne. - sacrum jugulis demitte cruorem, Virg. G. 4, 542: fais couler de leurs gorges le sang sacré. - se demittere, Caes. BG. 5, 32, 2 ; 6, 40, 6 ; 7, 28, 2, etc.: descendre. - demittere classem Rheno, Tac. An. 1, 45: faire descendre le Rhin à une flotte. - poét. avec dat. (hunc) Stygiae demittite nocti, Ov. M. 3, 695: plongez-le dans les ténèbres du Styx. - demittere aliquem neci, Virg. En. 2, 85: envoyer qqn à la mort. - aliquem Orco demittere, Virg. En. 2, 398: précipiter qqn aux enfers. - cf. Hor. Od. 1, 28, 11; Sil. 11, 142; Ov. H. 14, 5; id. M. 12, 278; Plin. 27, 101. [st1]2 [-] laisser pendre, laisser tomber. - usque ad talos demissa purpura, Cic. Clu. 111: pourpre qu'on laisse tomber jusqu'aux talons. --- Quint. 5, 13, 39, etc. - tunicis demissis, Hor. S. 1, 2, 25: avec une tunique descendant jusqu'à terre. - malis demittere barbam, Lucr. 5, 674, laisser pousser la barbe sur les joues. [st1]3 [-] abaisser. - demittere fasces, Cic. Rep. 2, 53: baisser les faisceaux. - demittere antemnas, Sall. H. 4, 41: abaisser les vergues. --- Sen. Ben. 6, 15, 6. - demissis in terrain oculis, Liv. 9, 38, 13: les yeux baissés vers la terre. - demittit aures, Hor. O. 2, 13, 34: [Cerbère] laisse retomber ses oreilles. - caput demittere, Crass. d. Cic. de Or. 2, 267: baisser la tête. - se demittere ad aurem alicujus, Cic. Verr. 2, 74: se pencher à l'oreille de qqn. - qua colles incipiunt jugum demittere, Virg. B. 9, 7: où les collines commencent à abaisser leur sommet. - qua se montium jugum demittit, Curt. 5, 4, 23: où le sommet des montagnes s'abaisse. --- Plin. 6, 78. [st1]4 [-] enfoncer. - sublicis in terram demissis, Caes. BC. 3, 49, 3: des pilotis étant enfoncés dans la terre. --- cf. BG. 7, 73, 3 ; 7, 73, 6. - demittere gladium in jugulum, Plaut. Merc. 613: plonger une épée dans la gorge. - vulnera parum demissa, Sen. Ep. 67, 13: blessures insuffisamment profondes. [st1]5 [-] fig. laisser tomber, laisser s'affaisser. - animos demittunt, Cic. Fin. 5, 42: ils se laissent abattre. --- Tusc. 4, 14 ; Q. 1, 1, 4. - se animo demittere, Caes. BG. 7, 29, 1: se laisser décourager. [st1]6 [-] fig. abaisser. - se demittere in adulationem, Tac. An. 15, 73: s'abaisser à l'adulation. --- cf. 14, 26. - demittere vim dicendi ad unum auditorem, Quint. 1, 2, 31: ravaler l'éloquence en l'adressant à un seul auditeur. - se demittere ad minora, Quint. 1 prooem. § 5: descendre aux détails. [st1]7 [-] fig. enfoncer. - hoc in pectus tuum demitte, Sall. J. 102, 11: grave-toi cette pensée dans le coeur. --- Liv. 34, 50, 2. - se demittere in res turbulentissimas, Cic. Fam. 9, 1, 2: se plonger dans les affaires les plus orageuses. - se demittere penitus in causam, Cic. Att. 7, 12, 3: s'engager à fond dans un parti.* * *Demitto, demittis, demisi, pen. prod. demissum, demittere. Sallust. Avaller du hault en bas, Mettre en bas, Abbaisser.\Vbi dulcem caseum demiseris in eam. Colum. Apres que tu auras jecté dedens, etc.\Demittere equum in flumen. Cic. Faire descendre.\In solido puteum alte demittere. Virgil. Fouir et creuser bien bas.\Imbecilla vina demissis in terram doliis seruanda. Plin. Enfouiz en terre.\Robora demittere ferro. Valer. Flac. Abbatre des arbres, et les jecter par terre.\In adulationem demitti. Tacit. Se ravaller et aneantir jusques à user de flaterie.\In aluum demittere. Plin. Mettre ou jecter dedens son ventre, Manger.\Per aurem demissa. Horat. Choses qu'on a ouy dire, Qui sont entrees par les oreilles.\Censum in viscera. Ouid. Manger tout son bien.\Corpora morti. Ouid. Tuer.\Ensem in armos. Ouid. Fourrer dedens les espaules.\Equites in campum inferiorem. Liu. Faire descendre.\Ferrum in artus. Ouid. Fourrer dedens.\Fistulam in iter vrinae. Cels. Mettre une seringue, ou une argalie dedens le conduict de l'urine.\Gladium in ima ilia. Ouid. Fourrer dedens.\Imbrem caelo. Virgil. Envoyer en bas.\Insontem neci. Virgil. Tuer.\Lachrymas demisit. Virgil. Les larmes luy cheurent, Il larmoya.\Letho demittere aliquem. Valer. Flac. Tuer.\Nomen demissum ab Iulo. Virgil. Derivé, Descendant.\Oculos demittere. Ouid. Baisser les yeulx, ou la veue.\Demittere aliquid in pectus. Sallust. Mettre en son cueur, en son esprit.\Demittere in pectora et animos vocem. Liu. Mettre dedens les cueurs et recevoir.\Metu vultum demittere. Ouid. Baisser le visage de crainte.\Ad minora me demittere non recusabo. Quintil. Ravaller et abbaisser.\Demittere animum. Cic. Abbaisser son courage, et appaiser.\Contrahere et demittere animum. Cic. Perdre le cueur et le courage.\Debilitari, et animos demittere. Cic. Abbaisser le courage, Perdre le courage.\Demittere mentes. Virgil. Perdre le courage et toute esperance.\Demittere librum dicitur vlmus a Columella. Laisser l'escorce, Estre en seve. -
8 inhibeo
ĭnhĭbĕo, ēre, bŭi, bĭtum [in + habeo] - tr. - [st1]1 [-] retenir, arrêter. - inhibere aliquem: arrêter qqn. --- Cic. Verr. 5, 163. - inhibere equos, Ov M. 2, 128: arrêter des chevaux. - inhibere impetum, Liv 30, 21, 10: arrêter un élan. - frenos inhibere, Liv. 1, 48, 6: serrer la bride. - inhibere equos, Ov. M. 2, 128: arrêter des chevaux. - inhibere frenos, Liv.: serrer la bride. - inhibere cruorem, Ov. M. 7, 849: arrêter le sang. - verecundia inhibemur... credere, Quint. 10, 1, 18: une pudeur nous empêche de croire... --- cf. Plin. Ep. 2, 13, 10. - non inhibere quominus, Plin. 34, 31: ne pas empêcher de. [st1]2 [-] [t. de marine] ramer en arrière, à rebours. - Cic. Att. 13, 21, 3 ; Curt. 4, 4, 9 ; Liv. 37, 30, 10. - inhibere retro navem, Liv 26, 39, 12: ramener un vaisseau en arrière. --- cf. Luc. 3, 659. [st1]3 [-] appliquer, utiliser, employer [= adhibere]. - inhibere supplicium alicui, Cic. Phil. 13, 37: infliger un supplice à qqn. - inhibere imperium, Plaut. Bac. 448: exercer son autorité. --- cf. Liv. 3, 50, 12. - inhibere imperium in deditos, Liv 36, 28, 5: exercer son autorité souveraine sur des peuples rendus à merci. - cf. Plaut. Stich. 5, 4, 17; Liv. 3, 38, 1; Liv. 4, 53, 7.* * *ĭnhĭbĕo, ēre, bŭi, bĭtum [in + habeo] - tr. - [st1]1 [-] retenir, arrêter. - inhibere aliquem: arrêter qqn. --- Cic. Verr. 5, 163. - inhibere equos, Ov M. 2, 128: arrêter des chevaux. - inhibere impetum, Liv 30, 21, 10: arrêter un élan. - frenos inhibere, Liv. 1, 48, 6: serrer la bride. - inhibere equos, Ov. M. 2, 128: arrêter des chevaux. - inhibere frenos, Liv.: serrer la bride. - inhibere cruorem, Ov. M. 7, 849: arrêter le sang. - verecundia inhibemur... credere, Quint. 10, 1, 18: une pudeur nous empêche de croire... --- cf. Plin. Ep. 2, 13, 10. - non inhibere quominus, Plin. 34, 31: ne pas empêcher de. [st1]2 [-] [t. de marine] ramer en arrière, à rebours. - Cic. Att. 13, 21, 3 ; Curt. 4, 4, 9 ; Liv. 37, 30, 10. - inhibere retro navem, Liv 26, 39, 12: ramener un vaisseau en arrière. --- cf. Luc. 3, 659. [st1]3 [-] appliquer, utiliser, employer [= adhibere]. - inhibere supplicium alicui, Cic. Phil. 13, 37: infliger un supplice à qqn. - inhibere imperium, Plaut. Bac. 448: exercer son autorité. --- cf. Liv. 3, 50, 12. - inhibere imperium in deditos, Liv 36, 28, 5: exercer son autorité souveraine sur des peuples rendus à merci. - cf. Plaut. Stich. 5, 4, 17; Liv. 3, 38, 1; Liv. 4, 53, 7.* * *Inhibeo, inhibes, pen. corr. inhibui, inhibitum, pen. corr. inhibere, Ex In et Habeo compositum. Virgil. Empescher, Engarder qu'une chose ne se parface.\Inhibere aluum: cui contrarium est Soluere. Plin. Reserrer le ventre.\Calcitratus mulae inhibere. Plin. Engarder de regimber.\Cursus inhibebat equorum. Ouid. Arrestoit.\Fletus alicuius inhibere. Ouid. Reprimer.\Fraenos. Liu. Tirer la bride à soy, Arrester, Retirer en arriere.\Profluuium sanguinis. Plin. Arrester un flux de sang.\Vires suas. Ouid. Retenir sa force, Espargner sa puissance, Quand on n'employe point toute sa force à ce qu'on fait.\Inhibere imperium. Plautus. Menacer d'user de son authorité contre aucun, Exercer empire ou domination et seigneurie, puissance et authorité, User d'authorité.\Imperia inhibita vltro citroque. Liuius. Ils menaceoyent d'user chascun de sa puissance et authorité contre l'autre.\Inhibere retro nauem. Cic. Retourner la pouppe vers le costé dont on vient, et reculer quelque peu.\Inhibere remos. Quintil. Border les avirons, Les lever en sorte qu'on ne nage plus, et qu'on n'aille point plus avant.\Inhibere supplicia alicui. Cic. Punir et tormenter, Menacer de tormenter, punir ou tuer.\Manum eius inhibuit. Curtius. Il retinst et arresta la main qui estoit tendue et haulsee pour frapper. -
9 obduco
obdūco, ĕre, duxi, ductum - tr. - - parf. obduxe, Plaut. (= obduxisse). [st1]1 [-] conduire en face de, conduire vers, conduire autour, mener devant, mener sur, tracer devant, opposer. - Curium obducere, Cic.: opposer Curius. - ab utroque latere collis transversam fossam obduxit, Caes. BG. 2: il fit creuser à chaque bout un fossé perpendiculairement à la ligne de bataille. [st1]2 [-] mettre devant, mettre sur, étendre, répandre; causer. - labor callum dolori obducit, Cic.: [le travail met un cal sur la douleur] = par le travail on s'endurcit à la douleur. - ceram obducere: étendre de la cire, recouvrir de cire. [st1]3 [-] mettre devant, envelopper, couvrir, voiler, enfermer, fermer, épaissir. - rebus (dat.) tenebras obducere, Cic. Ac. 2: répandre l'obscurité sur les choses, obscurcir les choses. - trunci obducuntur libro, Cic. Nat. 2: les troncs sont couverts d'écorce. - obducta pascua junco, Virg.: pâturages couverts de jonc. - fores obducere, Sen.: fermer sa porte. - obductus dolor, Virg.: douleur voilée. - obducere castra vallo, Flor.: entourer le camp d'un retranchement. - oculos vastae obduxere tenebrae, Luc. 3: ses yeux se couvrirent d'épaisses ténèbres. - tenebris sese obducentibus, Plin.: les ténèbres s'obscurcissant. [st1]4 [-] ramener, contracter, tirer. - obductā veste, Tac.: le vêtement ramené sur sa tête. - frontem obducere, Hor. Quint.: froncer le sourcil. - stomachum obducere, C.-Aur.: contracter l'estomac. [st1]5 [-] tirer à soi, aspirer, boire avidement, absorber, avaler. - venenum obducere, Cic.: boire d'un trait le poison. - cruorem obducere, Sen.: boire le sang (en parl. de la terre). [st1]6 [-] passer complètement (le temps). - ibi tamquam domi meae scilicet; itaque obduxi posterum diem, Cic. Att. 16: là, bien entendu, c'était comme si j'étais chez moi; c'est pourquoi j'y ai passé toute la journée suivante.* * *obdūco, ĕre, duxi, ductum - tr. - - parf. obduxe, Plaut. (= obduxisse). [st1]1 [-] conduire en face de, conduire vers, conduire autour, mener devant, mener sur, tracer devant, opposer. - Curium obducere, Cic.: opposer Curius. - ab utroque latere collis transversam fossam obduxit, Caes. BG. 2: il fit creuser à chaque bout un fossé perpendiculairement à la ligne de bataille. [st1]2 [-] mettre devant, mettre sur, étendre, répandre; causer. - labor callum dolori obducit, Cic.: [le travail met un cal sur la douleur] = par le travail on s'endurcit à la douleur. - ceram obducere: étendre de la cire, recouvrir de cire. [st1]3 [-] mettre devant, envelopper, couvrir, voiler, enfermer, fermer, épaissir. - rebus (dat.) tenebras obducere, Cic. Ac. 2: répandre l'obscurité sur les choses, obscurcir les choses. - trunci obducuntur libro, Cic. Nat. 2: les troncs sont couverts d'écorce. - obducta pascua junco, Virg.: pâturages couverts de jonc. - fores obducere, Sen.: fermer sa porte. - obductus dolor, Virg.: douleur voilée. - obducere castra vallo, Flor.: entourer le camp d'un retranchement. - oculos vastae obduxere tenebrae, Luc. 3: ses yeux se couvrirent d'épaisses ténèbres. - tenebris sese obducentibus, Plin.: les ténèbres s'obscurcissant. [st1]4 [-] ramener, contracter, tirer. - obductā veste, Tac.: le vêtement ramené sur sa tête. - frontem obducere, Hor. Quint.: froncer le sourcil. - stomachum obducere, C.-Aur.: contracter l'estomac. [st1]5 [-] tirer à soi, aspirer, boire avidement, absorber, avaler. - venenum obducere, Cic.: boire d'un trait le poison. - cruorem obducere, Sen.: boire le sang (en parl. de la terre). [st1]6 [-] passer complètement (le temps). - ibi tamquam domi meae scilicet; itaque obduxi posterum diem, Cic. Att. 16: là, bien entendu, c'était comme si j'étais chez moi; c'est pourquoi j'y ai passé toute la journée suivante.* * *Obduco, obducis, pen. prod. obduxi, obductum, obducere. Plaut. Mener au devant, ou à l'entour.\Obducere velum. Plin. iunior. Mettre ou tendre au devant, Tirer le rideau.\Obducere torporem. Plin. Causer un endormissement.\Obducere rebus tenebras. Cic. Obscurcir, Obtenebrer.\Obducere. Cic. Couvrir, Estendre dessus.\Crustam obducere. Plin. Prendre couverture de crouste, Devenir en crouste.\Rubiginem obducere. Plin. Enrouiller.\Frontem obducere. Quintil. Se refrongner, Froncer le front.\Callum obducere. Cic. Endurcir.\Obducere callum dolori dicitur labor. Cic. Endurcir une douleur. -
10 cruor
crŭor, ōris, m. [cf. kreas, kruos, caro, crudus].I.Blood (which flows from a wound), a stream of blood (more restricted in meaning than sanguis, which designates both that circulating in bodies and that shed by wounding):2.e nostro cum corpore sanguis Emicat exsultans alte spargitque cruorem,
Lucr. 2, 194; Tac. A. 12, 47; and:cruor inimici recentissimus,
Cic. Rosc. Am. 7, 19 (cf.:sanguis per venas in omne corpus diffunditur,
id. N. D. 2, 55, 138 al.; v. sanguis; cf., however, under II.; class.;most freq. in the poets): occisos homines, cruorem in locis pluribus vidisse,
id. Tull. 10, 24:nisi cruor appareat, vim non esse factum,
id. Caecin. 27, 76:res familiaris, cum ampla, tum casta a cruore civili,
id. Phil. 13, 4, 8; id. Mil. 32, 86; id. Inv. 1, 30, 48; Lucr. 1, 883; Sall. C. 51, 9; Plin. 23, 1, 24, § 49; Tac. A. 14, 30; id. H. 2, 21; Suet. Tib. 59; * Cat. 68, 79; Ov. M. 4, 121; 6, 253; 6, 388 et saep.; Verg. G. 4, 542; id. A. 3, 43; 5, 469 al.; Hor. C. 2, 1, 36; id. Epod. 3, 6 et saep.—In plur., Verg. A. 4, 687; Val. Fl. 4, 330; cf. the foll.—Trop.:B.scit cruor imperii qui sit, quae viscera rerum,
the vital power, Luc. 7, 579.—Transf., bloodshed, murder:II.hinc cruor, hinc caedes,
Tib. 2, 3 (38), 60; so Ov. M. 4, 161; 15, 463; Hor. S. 2, 3, 275; Luc. 9, 1022. —In plur., Hor. C. 2, 1, 5; Luc. 7, 636.—Sometimes, poet., i. q. sanguis, for the blood in the body, Lucr. 2, 669; 3, 787; 5, 131; 1, 864 (for which id. 1, 860 and 867, sanguen). -
11 confundo
cōn-fundo, fūdī, fusum, ere1) лить, вливать ( cruorem in fossam H); сыпать ( aliquid per foramina mūri Sil)2) распределять (aliquid in и per totam orationem C; vis toto confusa mundo C)3) сливать, смешивать, соединять (aliquid cum re aliqua C etc. и aliquid rei alicui O etc.)c. aliquid arenti ramo olivae O — смешивать что-л. сухой веткой оливы4) сочетать, объединять (vera cum falsis C; duos populos in unum L)oratio confusa a pluribus C — речь, сочинённая многимиc. proelium cum aliquo H — вступать в борьбу с кем-л.5) перемешивать, приводить в беспорядок, смять (signa et ordines peditum et equitum L); перепутывать ( fas nefasque O)c. foedus V — нарушить договорc. ora (или notas oris) QC — изменить, исказить черты лицаferro adversos vultūs c. Lcn — наносить обезображивающие раны мечом прямо в лицо6)а) сбивать с толку, запутывать, смущать (animos audientium L; aliquem similitudine nominum PM)non ira solum, sed etiam pudore confusus QC — покрасневший не только от гнева, но и от стыда -
12 ebibo
ē-bibo, bibī, bibitum, ere1) выпивать ( poculum Pl); высасывать (ubera lactantia O; cruorem e vulnere Mela); ( о море) поглощать, принимать в себя ( amnes O)e. annos alicujus O — пить столько бокалов, сколько кому-л. лет2) пропивать (sc. patrimonium H) -
13 ejecto
ējecto, —, —, āre [intens. к ejicio ]1) выбрасывать, выкидывать (cineres O; ejectata favilla O)2) выплёвывать, извергать (cruorem ore V; cruentas dapes O) -
14 elicio
ēlicio, licuī, licitum, ere [ex + *. lacios]1) выманивать (hostes ex paludibus Cs и in proelium T; aliquem domo H)2) заманивать (aliquem ad proelium L); соблазнять, побуждать ( aliquem ad disputandum C)3) пробуждать (e. misericordiam alicujus L)4) призывать, вызывать магическими средствами, заклинать (inferorum animas C; aquas pluvias O; manes H)5) добиться (e. alicui responsionem C)6) исторгать ( alicui lacrimas Pl); вызывать ( sudorem PM)cruorem e. T — выпускать кровьalvum e. PM — очищать кишечникignem lapidum conflictu e. C — высекать огонь из камней7) извлекать ( sonos C); добывать ( ferrum e cavernis terrae C); выведывать, разузнавать (arcana alicujus L; causas alicujus rei C) -
15 haurio
hausī (арх. hauriī), haustum, īre1) черпать (aquam ex fonte, de и ex puteo C)2) пропускать воду, протекать, течь ( alveus haurit aquas O)3)а) выкапыватьб) вырывать, выдёргивать ( arbusta ab imis radicibus Lcr)4) сгребать, выбирать, собирать (pulvĕrem palmis O; cinĕres hausti O)5) брать, заимствовать ( sumptum ex aerario C); почерпать (legem ex ipsā naturā C; aliquid ex vano L;h. praccepta vitae beatae H)6)а) вбирать в себя (h. caelum, auram V)h. suspiratūs O — тяжело вздыхатьб) упиваться, наслаждаться (h. voluptates C); усваивать, изучать (h. artes T); впивать, восприниматьh. aliquid oculis (auribus) V — видеть (слышать) что-л.h. strepĭtum V — слышать шумh. ignem O — загораться, воспылатьh. lucem V — увидеть свет, родитьсяanimo spem inanem h. V — тешить себя тщетной надеждой7) переносить, претерпевать (laborem H; calamitates C; supplicia V)8) пить, выпивать (poculum L; pateram V); поглощать ( multos hauserunt gurgites L); пожирать, истреблять ( incendium hausit cuncta T); истощать ( provincias immenso fenore T)9) тратить, проматывать ( opes patrias M)10) проливать (sanguinem C etc.; cruorem O)11) пронзать (latus gladio QC; pectus ferro O)12) быстро проходить, пробегать ( vastum iter St); завершать ( sol medium orbem hausit V) -
16 inhibeo
in-hibeo, buī, bitum, ēre [ habeo ]1) удерживать, останавливать ( equum O); оттягивать назад ( frenos L); удерживать, унимать ( cruorem O); сдерживать (impetum victoris L; lacrimas QC; aliquem C etc.)i. remos Q — перестать грестиi. ferrum Pt — вкладывать меч обратно в ножны2) (тж. i. remis, sc. puppim QC, Lcn и i. navem retro L) грести назад, плыть кормой вперёд, табанить C3) применять, употреблять ( supplicium alicui C)i. damnum L — налагать денежный штрафi. imperium in aliquem L — осуществлять власть над кем-л.i. modum L — класть предел -
17 lavo
lāvī, lautum (из lavĭtum) или lavātum, āre или поэт. ere (part. pf. lautus или lōtus; part. fut. act. lăvātūrus)1) мыть, умывать ( manūs C); чистить ( puriter dentes Ctl); промывать, стирать (lanas PM; vestimenta Pt); смывать, споласкивать ( cruorem V); купатьl., se l. или pass. lavari Pl, Ter, Su, PM — купаться (l. saepius in die Su)l. aquā frigidā (calidā) Pl, PM, PJ etc. — купаться в холодной (тёплой) воде2) омывать, орошать, мочить (l. vultum lacrimis O; lacus lavat aspergĭne silvas Lcn)3) прогонять, разгонять (măla vino l. H)4) заглаживать, освобождаться (l. peccatum precibus Ter) -
18 suscipio
cēpī, ceptum, ere [ sub + capio ]1) подхватывать, поддерживать ( aliquem ruentem V); подпирать ( labentem domum Sen)s. ignem foliis V — поддерживать огонь листьямиs. aquam O — подставлять рот под (льющуюся) воду, т. е. пить водуcruorem patĕris s. V — принимать (жертвенную) кровь в чаши2) поднимать новорождённого с земли (обряд признания ребенка своим), т. е. признавать, принимать ( puerum Ter)3)а) рождать, приживать, иметь (liberos ex, реже de aliquā Ter etc.)4) принимать, допускатьs. aliquem in populi Romani civitatem C — принимать кого-л. в римское гражданствоquaerimoniam alicujus s. C юр. — взять на себя представительство чьей-л. жалобы, т. е. защиту претензииs. aliquem erudiendum Q — принимать кого-л. в учение5) юр. защищать на суде (reum Q; causam, litem Dig)6) принимать вид, напускать на себя ( judicis severitatem C)s. personam viri boni C — надеть на себя личину честного человека7) братьs. sermonem Q — брать словоs. partes C — взять на себя роль8) вводить, учреждать ( ferias Vr); усваивать, воспринимать ( cogitationem sobrii hominis C)s. morbos Lcr — заболевать разными болезнямиs. ignominiam C — покрыть себя бесславиемs. odium Nep — воспылать ненавистьюs. inimicitias Ter, C — проникнуться враждой или стать жертвой ненависти (ср. 12.)s. consilium C — задумать, принять решениеs. in se alicujus crimen C — принять на себя чью-л. вину10) принимать на себя, предпринимать, начинать ( negotium C)s. gloriam alicujus tuendam C — принять на себя защиту чьей-л. славыaes alienum amicorum s. C — взять на себя долги друзейbellum s. C — предпринять (начать) войну11) начать говоритьdicam equidem nec te suspensum, nate, tenebo, suscipit Anchīses V — я скажу и не буду держать тебя в неведении, сын мой, — начинает Анхиз12) подвергаться, испытывать, претерпевать, терпеть ( dolorem C)s. inimicitias C — навлечь на себя вражду (ср. 8.)s. pericula C — подвергаться опасностямs. poenam C — нести наказаниеs. invidiam apud aliquem C — быть предметом чьей-л. ненависти -
19 vomo
uī, itum, ere (тж. vomĭtum v.) aliquis vomit cruorem O — кого-л. рвёт кровьюpaene intestīna sua v. Pt — иметь мучительную рвоту2) извергаться, вливатьсяquā vomit (Padus) PM — там, где (река Пад) впадает в море3) испускать, выпускать, выдыхать, извергать (fumum V; flammas ore V)v. vitam Lcr (animam V) — испускать духv. argentum Pl — отдавать деньги4) презр. марать ( Attius et quidquid Pacuviusque vomunt M) -
20 abstergeo
abs-tergeo, tersī, tersum, ēre, abwischen, abtrocknen, I) = abwischend entfernen: a) eig.: araneas, Titin. com.: sudorem sibi, Plaut.: cruorem, Liv.: lacrimas, Curt., od. fletum, Cic.: peniculo seriem litterarum, Amm. – als t.t. der Schifferspr., remos, die R. abstreifen u. so zerschellen, Curt. 9, 9 (35), 16. – b) übtr., etw. (Unangenehmes) benehmen, vertreiben (s. Oud. Schol. in Cic. ep. p. 289. Korte Cic. ep. 9, 16 extr.), omnes senectutis molestias, Cic.: omnem dolorem, Cic.: luctum omnem, Cic.: istā epistulā alci omnem metum, Cic.: fastidium, Plin.: suspicionem, Amm. – II) prägn. = abwischend reinigen od. trocken machen, labellum, Plaut.: vulnera, Ter.: gladium, Val. Max.: labella omnibus articulis, Catull.: oculos amiculo, Curt. – / nach der 3. Konjug., Imperat. abstergite, Orest. trag. 537: Infinit. abstergĕre, Lucil. sat. 8, 8. – Perf. synkop. abstersti, Catull. 99, 8.
См. также в других словарях:
Psychomachia — Psychomachia, British Library, MS 24199 (11. Jahrhundert); Hiob als Begleiter der Patientia (Geduld). Die Verse verdeutscht: „Ihn heißt die Göttliche nun ruhen von allem / Waffengeklirr, seinen gesamten Verlust aus dem erbeutetem Reichtum /… … Deutsch Wikipedia
ADONIS — ‘AL 稜 AHMAD SA’ 稜D dit (1930 ) Le poète arabe Adonis est né en Syrie, à Djabla, près de Lattaquié, dans une famille de paysans montagnards. C’est vers 1948 qu’il signe ses premiers poèmes du pseudonyme sous lequel il deviendra célèbre. Il achève… … Encyclopédie Universelle
BELLONA — Dea bellica soror Martis, antea iuxta Varronem Duelliona dicta. Illam Marti in bella eunti currum et equos parare, fabulatur Statius, qui et eiusdem meminit l. 2. Theb. v. 718. Nec magis ardentes Mavors, hastataque pugnae Impulerit Bellona tubas … Hofmann J. Lexicon universale
BLATTEA — in Glossar. ςθρόμβος αἵματος τῶ κογχυλίων, grumus sanguinis conchyliorum: pro Blatta. Adiective sumitur apud Flav. Vopisc. in Aureliano, c. 46. Idem concessit, ut blatteas matronae tunicas haberent et coeteras vestes, cum antea coloreas… … Hofmann J. Lexicon universale
CLYPEUS — Casaubono ad Trebellium, in Divo Claudio, c. 3. duo significat, scutum sive ἀπίδα et imaginem: Prima, inquit, inventio fuit ad necessitatem, ut corpus defenderet; dein accessit decoris et elegantiae studium, coeperuntque pingiscuta: inde nominis… … Hofmann J. Lexicon universale
CREMANDI Cadavera consuetudo — plures apud gentes olim recepta fuit; qui, quod in nobis divinum est, igneô velut hôc vehiculô caelestibus inferri putabant sedibus, subsidente terrâ. Apud Romanos L. Syllam auctorem habuit, qui metuens, ne idem sibi accideret, quod hosti suo C.… … Hofmann J. Lexicon universale
CULTER — apud Plinium, l. 18. c. 18. pars aratri: Ita enim is, Vomerum plura genera. Culter vocatur praedensam, prius quam proscindatur, terram secans, futurisque sulcis vestigia praescribens incisuris, quas resupinus inarando mordeat vomer. Nempe… … Hofmann J. Lexicon universale
DIOSCURI — a Graecis dicuntur Castor et Pollux, quos antiquitas credidit salutares esse navigantibus, si Gemini apparerent (apparent autem ignis specie antennae aut malo insidentes) contra tristes, si singuli. Dioscuri apud Graecos, inquit Cic. l. 3. de Nat … Hofmann J. Lexicon universale
HAEMORRHOUS — veperae species, colore arenoso per corpus vero notis nigris et albis variegata, uti ait Aetius, quae morsu sanguinem elicit, ita ut quidquid animae est, per cruorem evocetur, Solin. c. 27. hinc nomen adepta Cerastae in multis similis est, unde… … Hofmann J. Lexicon universale
HYACINTHUS — Amyclae Spartanorum Regis fil. Eurotae nepos, eodem tempore a Zephyro et Apolline adamatus. Verum cum in Apollinis amorem propensior esset, aegre id ferens Zephyrus, amorem in odium convertit, Cum Hyacintho deliciis suis disci iactu dum sese… … Hofmann J. Lexicon universale
IOLAUS — Iphicli fil. qui Herculi Hydram interficienti adfuit, ferroque candenti cruorem cohibuit, ne alia ex eo capita suppullularent. Hic cum ad decrepitam aetatem pervenisset, Herculis precibus iuventuti ab Hebe restitutus est. Ovid. Met. l. 9. v. 499 … Hofmann J. Lexicon universale